'Ik zoek een manier om te wachten' is een oproep tot durven luisteren naar een thema dat op allerlei manieren wringt. Via de koptelefoon worden de deelnemers, middels een live audiovertelling, de belevingswereld van iemand met dissociatieve problematiek in getrokken. De audiovertelling laat je ervaren hoe het is om je tot de werkelijkheid te moeten verhouden als je een seksueel trauma met je meedraagt. In het nagesprek krijg je inzicht in de dynamieken die spelen binnen zowel de luisteraar als de verteller.
Duur 25 minuten, exclusief nagesprek. Voor boekingen neem contact op met Judith.
Het publiek verbindt zich met een vrouw die thuis probeert te komen. Het is het begin van de avond en onderweg naar huis raakt ze verdwaald. Waar ze belandt is voor haar net zo goed de vraag als voor de luisteraar. In de audio hoor je vervormde concrete geluiden, zoals een trap, deur, omgevingsgeluiden van de stad. Just en Judith bouwen een klankwereld op waarbij je een meerduidige beleving ervaart van de werkelijkheid. De poëtische taal en de concrete geluiden werken samen beeldend en daardoor sterk op de beleving van de luisteraar.
Het thema seksueel misbruik is omhuld met geheimen, onwetendheid en opgelegd zwijgen. Onder andere door het taboe dat er nog steeds op rust is het voor veel mensen onmogelijk om écht gehoord te worden. Het is een natuurlijke neiging om deze schokkende waarheid, te ontkennen. Tussen de verteller en de luisteraar spelen ongeloof en wantrouwen een grote rol. Ik wil de ervaring die ontstaat, door tijd en aandacht te creëren voor het luisteren naar het verhaal, gebruiken om het gesprek te openen. In het horen van elkaars ervaringen wordt het zwijgen doorbroken, zodat deze thematiek bespreekbaar kan worden gemaakt.
Tekst en verteller Judith Bruynzeels
Dramaturgie en techniek Just Rijntjes
Compositie Floris van Bergeijk
Gespreksleider Christel Kraaij (klinisch psycholoog) of Amanda Amelie (oa. Trauma- en Dramatherapeut)
'Een indrukwekkende reis door een wereld waar tijden over elkaar heen schuiven. De audiomix dwingt en opent tegelijkertijd.'
'In het hoofd opgesloten zitten, met beelden, angst, gedachtes, die ketsen, butsen, stuiten tegen de binnenkant van je schedel en die zich geen weg naar buiten lijken te vinden.'
'Ik merk dat ik sommige dingen niet durf te denken die je wel oproept. Je wilt het liever niet denken.'
'Ondanks dat wij elkaar niet kennen heb ik het gevoel dat je ergens een deel van mijn verhaal, een flard van mijn herinnering, ruimte hebt gegeven. Het luisteren is zo belangrijk. Je creëert liefde volle aandacht in het gesprek.'
- Reacties van deelnemers
