Als gebeurtenissen in je jeugd te groot zijn om te kunnen bevatten kan het zijn dat je gaat dissociëren. Dat is een soort uiteenvallen. Tijdens zo’n gebeurtenis plaats je je waarneming buiten je bewustzijn. De emoties worden losgekoppeld van de situatie die je doormaakt.

Tijdens de lockdown, begin 2020, begon ik te tekenen. Mijn lichaam en geest konden eindelijk tot rust komen en er ontvouwde zich een dierenwereld onder mijn ogen. Emoties die zich lang verborgen hadden gehouden werden zichtbaar.  

In het tekenen vond ik een manier om te kunnen luisteren.   

Het boek is als een reis door een gefragmenteerd geheugen. Het is een plek waar de dieren spreken.  Het toont een wereld die zich letterlijk laat ontvouwen. Waar je je gezien en gehoord kunt voelen. Op lichte wijze, met humor en ontroering.                                 

De dieren zijn karakters en zijn veelal verkreukeld in het gezicht en lijf. Het roept een universele emotionele taal op.
Het biedt je ingangen om vragen te kunnen stellen. Via de dieren kom je in gesprek met jezelf en met de ander. 

Je zal er naast de tekeningen korte poëtische teksten vinden. Ze geven je soms richting. Al kan en mag de tekst en het beeld zo op jouw eigen manier samenvallen.

De voorstelling in boekformaat is  hier te bestellen. 

Tekst en tekeningen: Judith Bruynzeels

Grafische vormgeving:  Suzanne Huijs