sneakpreview
iemand is verdwenen
die zojuist nog
dicht bij mij was

HAZENSPOREN
een poëtisch audiolandschap

Windstille nazomer herfstdag

Ik bevind mij  in een gebied rondom de vliegbasis van Gilze Rijen, Klein Zwitserland. Ik draag mijn favoriete witte poloshirt met zo’n kleine krokodil als logo. Mijn opa is er ook en er is nog iemand bij, een jongen, die ik niet ken. Opa heeft zijn geweer bij zich. Gaan we op jacht?

Tot op heden speelt ‘Mijn naam is Haas’ voornamelijk voor organisaties binnen de geestelijke gezondheidszorg. Ik had al lange tijd de wens om een kunstwerk te creëren dat toegankelijk is voor het grote publiek en het gesprek over trauma buiten de geestelijke gezondheidszorg op gang kan brengen.

Ik geloof dat een persoonlijk uitgangspunt een universele laag kan aanboren en dat kunst hierin een troostende werking  kan hebben. Met als groter doel meer begrip ontwikkelen voor hen die dit trauma dragen, door verhalen te vertellen waar vaak geen woorden voor te vinden zijn.

Audio, poëzie en tekenkunst vallen samen in dit werk. 

Het decor wordt gevormd door mijn tekeningen waaronder zich een poëtisch audiolandschap ontvouwt. Aaneengeregen korte fragmenten van beeld en taal, door verleden, heden en toekomst ontvouwt zich de wereld van Klein Zwitserland. Een plek dat aangenaam vreemd aanvoelt en je misschien niet wilt verlaten.

Gekoppeld aan de installatie Hazensporen heb ik met Suzanne Huijs de poëzie bundel Klein Zwitserland gemaakt; een bundel dat zich ontvouwt als een soort landkaart.

Deze is hier te bestellen: Poëziebundel – mijnnaamishaas

Van Madeleine Matzer, artistiek leider van Matzer theaterproducties kregen we de kans om 10 dagen het eerste onderzoek vorm te geven.

Vanuit dit LAB zijn we uitgenodigd door Erica Schoeman, programmamaker bij Klooster Huissen. Op 5 november gaan Just en ik een dag en een nacht voorproeven in het Klooster om in februari een paar dagen in residentie te gaan. We werken toe naar het symposium op 7 maart 2024

 ‘Ontmoeting als basis van herstel’

Naast artistieke punten ligt mijn focus voornamelijk op de vraag: hoe geef je een gesprek vorm vanuit een openbaar werk?

Artistieke kern Hazensporen
Idee- tekst- tekeningen-spel Judith Bruynzeels.
Componist Floris van Bergeijk
Grafisch vormgever / beeldend Kunstenaar Suzanne Huijs
Dramaturg/ tekst coach/ spel Just Rijntjes

 

met dank aan Matzer theaterproducties en Socialrun

Reacties op het eerste onderzoek bij Matzer

” Op een gegeven moment werden de mensen objecten in de ruimte, prachtig.

 Door de verplaatsing veranderde de dynamiek en beleving van de ruimte.”

“Oh ik geloof dat ik mijzelf even ben kwijt geweest.“

“Het werk werd dynamischer en meer gelaagd toen ik rond durfde te gaan lopen”.

“Het gezang van de stemmen gaf mij een trance beleving, die ik als prettig ervaarde. Het gaf mij bescherming  in dit onheilspellend veld”

“Wanneer je geen grip kunt krijgen op het narratief, vraagt het werk je om naar binnen te gaan en te ontdekken wat de ervaring met je doet. “

“ Ik ervaarde een fysiek onbalans. Vertraging vond ik heel fijn, daardoor kon ik gaan voelen”

van mij vandaan snelt een stoet blinkend witte staarten

de wegen naar mij toe zijn modderig, vol gaten

van waar jij bent

ver stond ik, stil

de weg is onbegaanbaar
              niet meer dan
                          een kwartier van hier 

PROLOOG AUDIOVERTELLING

Er waren dagen dat er vrijheid was
waar de wind is
waar de wolken je verhalen vertellen
waar  het zandpad je leidt
waar ik ‘met losse handen’
nieuwe werelden ontdekte

Er waren dagen dat er vrijheid was

Hoe mijn trappers, mijn voeten
hoe mijn voeten, op de trappers
de wind vertrapte
op mijn blauwe BMX
mijn fiets
mijn stoere fiets
(ik had van  die zwarte stootranden)

op mijn land

die dagen
er waren van die dagen
van die spaarzame dagen

dat de wind mij mee zat