Tot op heden speelt ‘Mijn naam is Haas’ voornamelijk voor organisaties binnen de geestelijke gezondheidszorg. Ik had al lange tijd de wens om een kunstwerk te creëren dat toegankelijk is voor het grote publiek en het gesprek over trauma buiten de geestelijke gezondheidszorg op gang kan brengen.

Ik geloof dat een persoonlijk uitgangspunt een universele laag kan aanboren en dat kunst hierin een troostende werking  kan hebben. Met als groter doel meer begrip ontwikkelen voor hen die dit trauma dragen, door verhalen te vertellen waar vaak geen woorden voor te vinden zijn.

Audio, poëzie en tekenkunst vallen samen in dit werk. 

Het decor wordt gevormd door mijn tekeningen waaronder zich een poëtisch audiolandschap ontvouwt. Aaneengeregen korte fragmenten van beeld en taal, door verleden, heden en toekomst ontvouwt zich de wereld van Klein Zwitserland. Een plek dat aangenaam vreemd aanvoelt en je misschien niet wilt verlaten.

Gekoppeld aan de installatie Hazensporen heb ik met Suzanne Huijs de poëzie bundel Klein Zwitserland gemaakt; een bundel dat zich ontvouwt als een soort landkaart.

Deze is hier te bestellen: Poëziebundel – mijnnaamishaas